"Ey Resûl-i Ekremim!
Benim kullarım "Rabbi-miz uzakta mıdır, yakında mıdır?" diyerek sana
beni sordukları zaman sen onlara cevap ver ki: Ben onlara pek
yakınımdır. Bana duâ eden kulumun duasını kabul ederim. Duâ ettiğinde
benden duâlarının kabulünü istesinler. Ve bana îman etsinler. Umulur ki
onlar îmanları ve duâları sebebiyle doğru yola vâsıl olurlar ve irşâd
olunurlar. "(Bakara Sûresi, 186)
Fahr-i Râzî, Kâzı
Beyzâyi ve Hâzin'in beyânlarına göre ashâb-ı kiramdan bazı kimselerin:
"Ya Re-sûlallah! Rabbimiz bize yakîn ise hafif sesle yahud gizlice duâ
edelim. Eğer uzak ise yüksek sesle duâ edelim" demeleri üzerine bu âyet-i
celîlenin nâzil olduğu mervîdir.
Başka bir rivâyette ise yahûdilerin: "Yâ Muhammed -sallallahu aleyhi ve
sellem-! Sen yer ile gök arasını pek uzak haber veriyorsun. Rabbimiz
duâmızı nasıl işidir?" demeleri üzerine nâzil olduğu mervîdir. Bu sebeb-i
nûzullere göre âyetin ma'nası şöyle olur:
"Ey Resûlüm! Benim kullarım sana benim evsâfımdan suâl edip Rabbimizin
lutfu bize yakın mı? Duâmızı gizlice kendi içimizde mi yapalım? Yoksa
uzakta mı? Duamızı yüksek sadâ ile yapalım? dediklerinde: "Sen onlara
Benim tarafımdan cevâb ver. Ben onların gizli duâlarını işitirim. Zira
Benim ilmim onlara pek yakındır. Binâenaleyh onların işlerini bilip
sözlerini işiterek hallerine muttali' olduğumdan duâ eden kimsenin duâsı
ihlâs üzere olursa icâbet ederim. Şu hâlde onlar benden icâbet talep
etsinler. Ben de onlara icâbet ederim. Senin vâsıtan ile onları îmana
davet etdiğimde derhal îman etsinler. Zîra ben onların duâlarına icabet
edince onların da benim da'-vetime icabet ve emrime itaat etmeleri
vâcibdir ve onlar davetime icabetle doğru yolu muhakkak bulurlar."
İman Konuları
