1- FÂTİHA SÛRESİ
Mekke döneminde inmiştir.
Yedi âyettir. Kur’an-ı Kerim’in ilk sûresi olduğu için “başlangıç”
anlamına “Fâtiha” adını almıştır. Sûrenin ayrıca, “Ümmü’l-Kitab” (Kitab’ın
özü) “es-Seb’ul-Mesânî” (Tekrarlanan yedi âyet),
“el-Esâs”, “el-Vâfiye”, “el-Kâfiye”, “el-Kenz”, “eş-Şifâ”, “eş-Şükr” ve
“es-Salât"
gibi başka adları da vardır.
Kur’an’ın içerdiği esaslar
öz olarak Fâtiha’da vardır. Zira övgü ve yüceltilmeye lâyık bir tek
Allah’ın varlığı, onun hâkimiyeti, tek mabut oluşu, kulluğun ancak O’na
yapılıp O’ndan yardım isteneceği, bu sûrede özlü bir şekilde ifade
edilir.
Fâtiha sûresi, aynı zamanda
baştan başa eşsiz güzellikte bir dua, bir yakarıştır.
1.
Bismillâhirrahmânirrahîm.
2,3,4.
Hamd,
Âlemlerin Rabbi,
Rahmân,
Rahîm,
hesap ve ceza gününün (ahiret gününün) mâliki Allah’a mahsustur.
5. (Allahım!)
Yalnız sana ibadet ederiz ve yalnız senden yardım dileriz.
6,7.
Bizi doğru yola, kendilerine
nimet verdiklerinin yoluna ilet; gazaba uğrayanlarınkine ve sapıklarınkine
değil.
.
Besmele, Neml sûresinde müstakil bir âyet olarak yer alırken
(27/30), Tevbe sûresi hariç Kur’an’ın her sûresinin başında da
bulunmaktadır. Fâtiha sûresinin başındaki besmele, bir görüşe göre,
sûrenin birinci ayeti sayılmayıp, son âyet iki âyet olarak kabul
edilmektedir. “Rahmân ve Rahîm olan Allah’ın adıyla” şeklinde
tercüme edebileceğimiz besmeleyi, aslî ifadesi ile okuyup öylece
korumak uygun olur. Zira Besmele, tıpkı ezan ve selâm gibi, tüm
müslümanlar arasında ortak bir mesaj niteliği taşımaktadır.