Kur’an-ı Kerim, “Biz Âdemoğlunu şerefli / onurlu bir varlık kıldık” ayetinde açıkça görüldüğü üzere, insanın şerefli/onurlu bir varlık olarak yaratıldığına güçlü bir vurguda bulunur.

Peygamberler, insanlık tarihinin nesep, soy-sop açısından en net ve tereddütsüz bilinenleri, iyi ve güzel olan her alanda olduğu gibi onur açısından da örnekleri, önderleri ve yol gösterici rehberleridir.

Kur’an-ı Kerim’de cahiliye kalıbı, dört yerde geçer ve her biri câhiliye toplumuna özgü temel vasıfları anlatır.

“Bütün insanlar hür, haysiyet ve haklar bakımından eşit doğar. Akıl ve vicdana sahiptirler. Birbirlerine karşı kardeşlik zihniyeti ile hareket etmelidirler

İslam toplumunda şahitlik ehliyetine sahip olan insanlar, onurlu insanlar demektir.  Şahitlik ehliyetini yitirmek ise, bir Müslüman açısından belki de en ağır onur ve itibar kaybıdır.

Bütün mevcudatı bir hikmete binaen yaratan Yüce Mevla, insanı da, yaratanını tanıma ve sevme kabiliyetiyle, onun yeryüzünde halifesi olup, iyi ve doğrunun peşine düşecek, çirkin ve kötü olana sırt çevirecek bir kıvamda yaratarak dünyaya gönderdi.

Onur kelimesi, izzetinefis, şeref, saygı, itibar haysiyet;  kişinin kendisinde kabul ettiği öz değerler dolayısıyla başkalarının duyduğu saygının dayandığı kişisel değer olarak tarif edilmektedir

Onur ya da şeref, değerli ve erdemli olma hâlidir. Kur’an-ı Kerim’de bu durum izzet ve ekrem kelimeleriyle ifade edilmektedir.

İslam öncesi hemen hemen bütün toplumlarda ve dünyanın her yerinde kadın, aşağılanmış ve horlanmıştır

Her yönüyle örnek ve önder olan Hz. Peygamber, aynı zamanda bir onur, şahsiyet ve erdem insanıdır. İnsanlık onur adına ne kaybetmişse onun mesajında bulmuştur ve bulacaktır.