YEMEK ÂDÂBI

Yemeğe Besmele ile Başlamak, Hamd Ederek Bitirmek

728- عن عُمَرَ بنِ أبي سَلمَة قال : قال لي رسولُ الله صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم  : سَمِّ الله وَكُلْ بِيَمِينِكَ، وكُلْ مِمَّا يَلِيكَ . 

728: Ömer ibni Ebu Seleme (Allah Ondan razı olsun) şöyle demiştir: Rasûlullah (sallallahu aleyhi vesellem) bana şöyle buyurdu: “Besmele çek ve önünden ye” (Buhari, Et’ıme 2; Müslim Eşribe 108)

729- وعن عَائشةَ رضي اللهُ عَنْهَا قالتْ : قال رسولُ الله صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم  : إذا أَكَلَ أَحَدُكُمْ فَلْيَذْكُرِ اسْمَ الله تعالى، فإن نَسِيَ أن يَذْكُرَ اسْمَ الله تَعَالَى في أوَلِهِ، فَلْيَقُلْ: بِسْمِ الله أَوَّلَهُ وَآخِرَهُ 

729: Aişe (Allah Ondan razı olsun) Rasûlullah (sallallahu aleyhi vesellem)’in şöyle buyurduğunu söyledi: “Biriniz yemek yerken besmele çeksin, şayet yemeğe başlarken besmeleyi unutursa,=bismillahi evvelehu ve ahirehu desin.” (Ebu Davud, Et’ıme 15, Tirmizi, Et’ıme 47)

730- وعن جابِرٍ رَضِيَ اللَّه  قال : سَمِعْتُ رسولَ الله صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم  يقولُ: إذا دخل الرَجُلُ بَيْتَهُ، فَذَكَرَ الله عِنْدَ دُخُولِهِ وعِنْدَ طَعامِهِ، قال : الشَّيْطَان لأصْحَابِهِ: لا مَبِيتَ لَكُم ولا عَشَاءَ، وإذا دَخَلَ، فَلَمْ يَذْكُرِ الله تعالى عِنْدَ دُخُولِهِ، قال : الشَّيْطَان: أَدْرَكْتُمُ المَبِيتَ، وإذا لَمْ يَذْكُرِ الله تعالى عِنْدَ طَعَامِهِ قال : أَدْرَكْتُمُ المَبِيتَ وَالعَشَاءَ . 

730: Cabir (Allah Ondan razı olsun), Rasûlullah (sallallahu aleyhi vesellem)’i şöyle buyururken dinledim dedi.

“Eve gelen bir kimse eve girerken ve yemek yerken besmele çekerse şeytan tüm yardımcılarına şöyle der: Burada ne geceleyebilir ne de yemek yiyebilirsiniz.

Eğer o kimse eve girerken besmele çekmezse şeytan adamlarına geceyi geçirecek bir yer buldunuz der. O kimse ve aile halkı yemek yerken besmele çekmezse şeytan kendi adamlarına hem barınacak yer hem de yiyecek yemek buldunuz, der.”

731- وعن حُذَيْفَةَ رَضِيَ اللَّه  قال : كُنَّا إذا حَضَرْنَا مَعَ رسولِ الله صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم  طَعاما لَمْ نَضَعْ أيدِيَنَا حَتَّى يَبْدَأَ رسولُ الله صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم  فَيَضَعُ يَدَه. وَإنا حَضَرْنَا مَعَهُ مَرَّةً طَعَاما, فَجَاءَت جَارِيَةٌ كأنها تُدْفَعُ، فَذَهَبَتْ لِتَضَعَ يَدَهَا في الطَّعَامِ، فَأخذ رسولُ الله صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم  بِيَدِها, ثم جَاءَ أَعْرَابي كأنما يُدْفَعُ، فَأخذ بِيَدِهِ، فقال رسولُ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم إن الشَّيْطَان يَسْتَحِلُ الطَّعَامَ أن لا يُذْكَرَ اسمُ الله تَعَالى عليه، وإنهُ جَاءَ بهذهِ الجَارِيَةِ لِيَسْتَحِل بها فَأخذتُ بِيَدِها فَجَاءَ بهذا الأعرابي لِيَسْتَحِلَّ بِهِ، فَأخذتُ بِيَدِهِ، والَّذِي نَفسي بِيَدِه, إن يَدَه في يَدي مَعَ يَدَيْهِمَا . ثمَّ ذَكَرَ اسمَ الله وأكلَ. 

731: Huzeyfe (Allah Ondan razı olsun) şöyle demiştir: Rasûlullah (sallallahu aleyhi vesellem)’le beraber bir sofrada bulunduğumuzda Peygamber (sallallahu aleyhi vesellem) başlamazdan önce elimizi yemeğe uzatmazdık. Günlerden bir gün Peygamber (sallallahu aleyhi vesellem)’le beraber bir sofra başında bulunurken bir kızcağız geldi sanki itilircesine elini yemeğe uzattı. Rasûlullah (sallallahu aleyhi vesellem) onun elini tuttu. Sonra bir bedevi geldi o da arkasından itilirmiş gibi yemeğe elini uzatınca Rasûlullah (sallallahu aleyhi vesellem) onun da elini tuttu ve şöyle buyurdu:

“Besmele okunmaksızın başlanan bir yemeğe katılmayı şeytan pek arzu eder. Bu yemeğe katılmak için bu kızcağızı getirdi. Fakat ben elini tuttum. Bu bedevi vasıtasıyla yemeğe katılmak için bu bedeviyi getirdi onun da elini tuttum. Canımı  elinde tutan Allah’a yemin ederim ki şeytanın eli bunların eliyle birlikte elimde idi.”

Sonra Rasûlullah (sallallahu aleyhi vesellem)besmele çekip yemeğe başladı. (Müslim, Eşribe 102)

732- وعن أمَيّهَ بن مخْشِيٍّ الصَّحَابي رَضِيَ اللَّه  قال : كان رسُولُ الله صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم  جَالِسا وَرَجُلٌ يَأْكُلُ، فَلَمْ يُسَمِّ الله حَتَّى لَمْ يَبْقَ مِنْ طَعَامِهِ إلا لُقْمَةٌ، فلَمَّا رَفَعَهَا إلى فِيهِ، قال : بِسمِ الله أَوَّلَهُ وآخِرَهُ، فَضَحِكَ النبي صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم  ثم قال : مَا زَالَ الشَيْطَان يَأْكُلُ مَعَهُ، فَلَمَّا ذَكَرَ اسْمَ الله اسْتَقَاءَ مَا في بَطْنِهِ .

732: Sahabî Ümeyye ibni Mahşi (Allah Ondan razı olsun) şöyle demiştir: Rasûlullah (sallallahu aleyhi vesellem)’in yanında birisi yemek yiyordu. Adam son lokmaya kadar besmele çekmedi. Son lokmayı ağzına götürürken “Bismillahi evvelehu ve ahirehu” –Baştan sona kadar Bismillah- dedi. Bunun üzerine Rasûlullah (sallallahu aleyhi vesellem)güldü ve şöyle buyurdu: “Şeytan onunla birlikte yemek yiyordu. Adam besmele çekince şeytan yediklerini kustu.” (Ebu Davud, Et’ıme 15, Nese-i Adabül ekl 15)

6/733- وعن عائشةَ رضي اللهُ عَنْهَا قالتْ : كان رسولُ الله صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم  يَأْكُلُ طَعَاماً في سِتَّةٍ مِنْ أَصْحَابِهِ، فَجَاءَ أَعْرَابي، فَأَكَلَهُ بِلُقْمَتَيْنِ. فقال رسولُ الله صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم  : أَمَّا إنهُ لَوْ سَمَّى لَكَفَاكُمْ.

733: Aişe (Allah Ondan razı olsun)şöyle demiştir. Rasûlullah (sallallahu aleyhi vesellem)ashabından altı kişiyle birlikte yemek yiyordu. Bu sırada bir bedevi geldi ve yemeği iki lokmada bitiriverdi. Bunun üzerine Rasûlullah (sallallahu aleyhi vesellem)şöyle buyurdu: “Şayet o bedevi besmele çekseydi yemek hepinize yeterdi.” (Tirmizi  , Et’ıme 47)

734- وعن أبي أُمامة رَضِيَ اللَّه  أن النبي صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم  كان إذا رَفَعَ مَائِدَتَهُ قال : الحَمْدُ لله كَثِيراً طَيِّباً مُبَارَكاً فِيه، غَيْرَ مَكْفِيٍّ وَلاَ مُوَدَّعٍ، وَلا مُسْتَغْنىً عَنْهُ رَبَّنا . 

734: Ebu Ümame (Allah Ondan razı olsun)'dan rivayet edildiğine göre Rasûlullah (sallallahu aleyhi vesellem)sofrasını kaldırdığı zaman şöyle derdi: “Ey Rabbimiz sana tertemiz duygularla eksilmeyip artanÖ huzurundan geri çevrilmeyip kabul edilen sayısız hamd ile hamd ederiz.” (Buhari, Et’ıme 54)

735- وعن مُعَاذِ بن أنس رَضِيَ اللَّه  قال : قال رسولُ الله صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم  : مَنْ أَكَلَ طَعَاماً فَقال : الحَمْدُ لله الَّذِي أَطْعَمَنِي هذا الطَّعَامَ، وَرَزَقَنِيهِ مِنْ غَيْرِ حَوْلٍ مِنِّي وَلا قُوَّةٍ، غُفِرَ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ

735: Muaz ibni Enes (Allah Ondan razı olsun)'dan rivayet edildiğine göre Rasûlullah (sallallahu aleyhi vesellem)şöyle buyurdu: “Bir kimse yemek yedikten sonra “Bana bu yemeği yediren, kuvvet ve gücüm olmadığı halde bu yemekle beni rızıklandıran Allah’a hamdolsun” derse geçmiş günahları bağışlanır” (Ebu Davud, Libas 1, Tirmizi Deavat 56)