YOLCULUK ARKADAŞINA YARDIM ETMEK

قال رَسُولَ اللَّه ِ  صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم : ( وَاللَّهُ فِي عَوْنِ الْعَبْدِ مَا كان الْعَبْدُ فِي عَوْنِ أخيهِ.)

   Peygamber efendimiz (sallallahu aleyhi vesellem)buyururlar ki; “Kim mü’min kul din kardeşinin yardımında olduğu sürece Allah da o kulun yardımındadır.” (Müslim, zikir 38)

وقال رسولُ اللَّهِ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم  : ( كُلُّ مَعْرُوفٍ صَدَقَةٌ .)

   Peygamber efendimiz(sallallahu aleyhi vesellem)buyururlar ki; “Dine dayalı her güzel iş sadaka sevabı kazandırır.” (Buhari Edeb 33)

969- وعن أبي سعيدٍ الخُدْريِّ رَضِيَ اللَّه  ، قال: بيْنَمَا نَحْنُ في سَفَرٍ إذ جَاءَ رَجُلٌ عَلى رَاحِلَةٍ لَهُ، فَجَعَلَ يَصْرِفُ بَصَرَهُ يَمِيناً وَشِمَالاً، فقالَ رسولُ الله  صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم : مَنْ كانَ مَعَهُ فَضْلُ ظَهْرٍ، فَلْيَعُدْ بِهِ عَلى مَنْ لاَ ظَهْرَ له، وَمَنْ كَانَ لَهُ فَضْل زَادٍ، فَلْيَعُدْ بهِ علَى مَن لاَ زَادَ له. فَذَكَرَ مِنْ أَصْنَافِ المال ما ذَكَرَهُ، حَتَّى رَأَيْنَا، أَنَّهُ لا حَقَّ لأَحَدٍ مِنَّا في فَضْلٍ

969: Ebu Said el Hudri (Allah Ondan razı olsun) şöyle demiştir: Peygamber (sallallahu aleyhi vesellem)’le bir yolculukta bulunduğumuz sırada devesine binmiş bir adam çıkageldi. Sağına soluna bakınmaya başladı. Bunun üzerine Rasûlullah (sallallahu aleyhi vesellem): “Yanında fazla binek hayvanı olan hayvanı olmayana versin. Fazla azığı olan da olmayana versin” diyerek her çeşit malı saydı. İşte o zaman biz müslümanın ihtiyacından fazla bir şey bulundurmaya ve saklamaya hakkı olmadığını anladık. (Müslim, Lukata 18)

970- وعَنْ جابر رَضِيَ اللَّه  ، عَنْ رسولِ الله  صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم ، أَنَّهُ أَرَادَ أَنْ يَغْزُوَ، فقال: يَا مَعْشَرَ المُهَاجِرِينَ والأنصَار,ِ إنَّ مِنْ إخْوَانِكُمْ قَوْماً، لَيْسَ لَهُم مَالٌ، وَلا عَشِيرَةٌ، فَلْيَضمَّ أَحَدُكم إليْهِ الرَّجُلَيْنِ، أَوِ الثَّلاثَةَ، فَما لأَحَدِنَا مِنْ ظهرِ يَحْمِلُه إلا عُقبَةٌ كَعُقْبَةٍ، يَعْني أَحَدِهِمْ . قال: فَضَمَمْتُ إليَّ اثْنَيْنِ أَوْ ثَلاَثَةً مَا لي إلاَّ عُقْبَةٌ كَعقبَةِ أَحَدِهِمْ مِنْ جَمَلي. 

970: Cabir (Allah Ondan razı olsun)'dan rivayet edildiğine göre Rasûlullah (sallallahu aleyhi vesellem) bir gazaya çıkmak istediğinde bize “Ey Muhacirler ve Ensar topluluğu malı ve akrabası bulunmayan kardeşlerimiz vardır. Bundan dolayı sizden biriniz onlardan iki veya üç kimseyi yanına alsın” buyurdu.

Aslında bizlerin de ancak bir kişi ile nöbetleşerek binecek devemiz vardı. Cabir dedi ki: “Ben nöbetleşe binmek üzere iki veya üç kişi aldım. Benim de ancak onlardan biri gibi deveme nöbetleşe binme hakkım vardı.” (Ebu Davud, Cihad 34)

971- وعنه قال: كانَ رسولُ الله  صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم ، يتَخَلَّفُ في المَسِيرِ، فَيُزْجِي الضَّعِيفَ وَيُردف وَيَدعُو له. 

971: Yine Cabir (Allah Ondan razı olsun) şöyle demiştir: Rasûlullah (sallallahu aleyhi vesellem) yolculuk esnasında arkadan yürür, zayıf hayvanları sürer, yürümekte güçlük çeken insanları terkisine bindirir ve onlara dua ederdi. (Ebu Davud, Cihad 94)