Peygamberimiz, çocuklara olan sevgisini bazen onlara dua ederek, bazen onları kucaklayıp öperek, bazen kucağına oturtarak gösterirdi. Nitekim Üsâme b. Zeyd, Resûlullah'ın (sav) kendisini bir dizine, Hasan'ı da öbür dizine oturtup, onları bağrına bastığını ve onlar için şöyle dua ettini aktarmıştır:

اللَّهُمَّ ارْحَمْهُمَا فَإِنِّى أَرْحَمُهُمَا

“Allah'ım, bu ikisine merhamet et! Ben de onlara merhamet ediyorum!”

Saadetin asrından bize ulaşanlar, o dönemde yaşananlar ve de “en güzel örnek” olan Allah Resulü’nün (as) vahiy ve tebliğ eksenli davet mücadelesi, erdemli bir hayatın ne olduğunu, nasıl yaşanacağını yaşayarak göstermesi, örnek bir nesli ümmete numune bırakması, cahiliyenin karanlığı için bir aydınlık, İslâm ümmeti için evrensel bir örneklik teşkil etmektedir.

Peygamberimiz Hz. Muhammed (sav)'in tüm insanlığa örnek olan şefkati, merhameti ve müminlere olan düşkünlüğü, çocuklara olan tavrında da çok yoğun olarak görülmektedir.

Kültürümüzde ‘Allah'ın emriyle ve peygamberin kavliyle' ilkesiyle temeli atılan aile yuvalarının sağlam temeller üzerinde huzurlu bir şekilde devam edebilmesi, ancak Allah ve peygamberinin bu konudaki emir ve isteklerini yerine getirmekle mümkün olacaktır.

Yüce dinimiz İslâmiyet’in amacı insanların ve bunlardan meydana gelen cemiyetin mutluluğunu, saadet ve selametini, huzur ve güven içerisinde yaşamalarını sağlamaktır.

Hayatın gayesi, yaratılışın mânâsı silinmiş, yok olmuştu. Herşey mânâsız başıboşluk ve hüzün örtülerine bürünmüştü.

Ruhlar birşey bekliyor, bir nurun zulmet perdesini yırtmasını içten içe hissediyordu.

Hz.Muhammed (s.a.v) bütün insanlara rahmet idi. Ona iman edip kendisini tasdikleyen mutlu oldu. Ona iman etmeyen bile geçmiş ümmetlerin uğramış olduğu, yerin dibine geçmek ve suda boğulmak gibi (toplu) azap­lardan kurtuldu